Tradycyjny przepis na  sernik

Produkty

1,5 kg niemielonego twarogu

1 masło roślinne 250 g

2 szklanki cukru

15 jaj (oddzielone białka od żółtek)

2 łyżki kwaśnej śmietany

1 łyżka mąki ziemniaczanej

1 budyń śmietankowy z cukrem na ¾ litra mleka

1,5 łyżeczki proszku do pieczenia

migdałowy aromat do ciast (1/4 buteleczki)

 

Wykonanie

Masło roślinne uciera się za pomocą pałki (kuli) w dużej misce (makutrze) z 1 szklanką cukru. Ciągle ucierając należy dodawać po jednym żółtku. Do tak uzyskanej jednolitej masy stopniowo dodajemy wcześniej zmielony ser. Twaróg należy mielić dwukrotnie, najlepiej w maszynce do mielenia mięsa. Do uzyskanej masy serowej dodajemy mąkę, śmietanę, budyń, aromat i proszek do pieczenia. W osobnym naczyniu ubijamy piane z białek, dodając pod sam koniec 1 szklankę cukru. Piana musi być ubita na sztywno. Następnie wykłada się piane do masy serowej. Całość należy delikatnie mieszać, najlepiej przy pomocy drewnianej łyżki, aby uzyskać jednolitą masę. Następnie przygotowaną masę wlewa się na wyłożoną papierem piekarniczym blachę do pieczenia ciast. Sernik wkłada się do nagrzanego piekarnika na 1,5 h i piecze się w temperaturze 150° C. Po godzinie pieczenia temperaturę można zmniejszyć do 140 °C. 

Wiele osób uważa sernik za typowe polskie ciasto, jednak serowe wypieki znane są w zasadzie w każdym kraju, gdzie wytwarza się twaróg. Historia sernika sięga starożytności - podobno pierwszą osobą, która opisała to ciasto był grecki filozof Aegimus, który napisał książkę o sztuce wypieku serników. Z kolei rzymski urzędnik Marek Porcjusz Katon w swojej książce De agri cultura (O gospodarstwie wiejskim) spisał recepturę na libium, czyli ciasto używane do religijnych uroczystości. Jego przepis zakłada aby dobrze pokruszyć w moździerzu 2 kilo sera, dodać 1 funt chleba z mąki pszennej, lub - jeśli ma być lżejsze - 1/2 funta. Dodać do tego 1 jajo i wszystko dobrze wymieszać. Uformować placek i piec na gorącym kamieniu. Sernikiem podobno karmiono też olimpijczyków w starożytnej Grecji. Pierwsza wzmianka na temat serników w czasach nowożytnych pochodzi z angielskiej książki kucharskiej Forme of Cury z 1390. Właśnie na jej podstawie wielu cukierników uważa, ze to właśnie Anglikom zawdzięczamy upieczenie pierwszego nowożytnego sernika.